آنژیوادم یک وضعیت پزشکی است که می تواند باعث تورم ناگهانی و شدید در قسمت های مختلف بدن از جمله صورت، لب ها، زبان و گلو شود. این وضعیت در برخی موارد می تواند هشدار دهنده و حتی تهدید کننده زندگی باشد. اگر شما یا کسی که می‌شناسید از آنژیوادم رنج می‌برید، مهم است که بدانید آن چیست و بهترین روش درمان آن چیست. در این پست وبلاگ آموزنده، به علل این وضعیت مرموز می پردازیم و درمان های مختلفی را که امروزه برای مبارزه موثر با آنژیوادم در دسترس هستند، بررسی می کنیم. بنابراین اگر به دنبال پاسخی در مورد این بیماری گیج کننده هستید به خواندن ادامه دهید!
مقدمه ای بر آنژیوادم
شرایطی است که با تورم پوست یا غشاهای مخاطی مشخص می شود. این می تواند هر قسمتی از بدن را درگیر کند، اما بیشتر در صورت، لب ها، زبان، گلو یا دست ها دیده می شود. آنژیوادم معمولاً در اثر یک واکنش آلرژیک ایجاد می شود و می توان آن را با آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها درمان کرد. با این حال، در برخی موارد، آنژیوادم ممکن است به دلیل یک بیماری زمینه‌ای جدی‌تر مانند اختلال خود ایمنی یا اختلال لخته شدن خون ایجاد شود.
انواع آنژیوادم
- آلرژیک: این شایع ترین نوع آنژیوادم است که در اثر واکنش آلرژیک به غذا، داروها یا نیش حشرات ایجاد می شود. علائم معمولاً به سرعت رخ می دهند و می توانند گلو، صورت و دست ها را تحت تأثیر قرار دهند.
- ناشی از دارو: داروهایی مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، آنتی بیوتیک ها و داروهای فشار خون می توانند به عنوان یک عارضه جانبی باعث آنژیوادم شوند.
- ارثی (HAE): این نوع آنژیوادم ناشی از یک ناهنجاری ژنتیکی است که منجر به کمبود پروتئین خون به نام مهارکننده C1 استراز می شود. HAE نادر است، اما اگر راه های هوایی را تحت تاثیر قرار دهد، می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
- اکتسابی (AAE): AAE یک بیماری نادر است که در اواخر زندگی، معمولاً بعد از 40 سالگی رخ می دهد. این بیماری ناشی از یک اختلال خود ایمنی یا سرطان خون است که بر عملکرد طبیعی سیستم ایمنی تأثیر می گذارد.
- ایدیوپاتیک (IAE): IAE نوعی آنژیوادم است که علت مشخصی ندارد. ممکن است توسط استرس، تغییرات هورمونی یا عوامل محیطی ایجاد شود.
شناسایی نوع آنژیوادم برای تعیین علت زمینه ای و تصمیم گیری در مورد درمان مناسب مهم است. اگر علائم آنرا را تجربه کردید، فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
علل آنژیوادم
علل بالقوه مختلفی وجود دارد و گاهی اوقات تشخیص دقیق علت آن دشوار است. با این حال، برخی از علل شایع تر عبارتند از:
- آلرژی: واکنش های آلرژیک یکی از شایع ترین علل آنژیوادم هستند. این می تواند به دلیل حساسیت به غذا، دارو یا محرک های محیطی مانند گرده یا شوره حیوانات باشد.
- عفونت: هر دو عفونت ویروسی و باکتریایی می توانند منجر به آنژیوادم شوند. این اغلب به دلیل واکنش بدن به عفونت است و لزوماً نتیجه مستقیم خود عفونت نیست.
- اختلالات خودایمنی: شرایطی مانند لوپوس یا آرتریت روماتوئید گاهی اوقات می توانند باعث آنژیوادم در نتیجه پاسخ بیش فعال ایمنی بدن شوند.
برخی داروها: برخی از داروهای فشار خون، مهارکننده‌های ACE و حتی برخی از داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن باعث ایجاد آنژیوادم در برخی افراد می‌شوند.
علائم و عوارض آنژیوادم
علائم و عوارض مختلفی وجود دارد که می تواند با آنژیوادم همراه باشد. آنها می توانند از خفیف تا شدید متغیر باشند و در برخی موارد حتی می توانند تهدید کننده زندگی باشند.
شایع ترین علامت آنژیوادم تورم صورت، لب ها، زبان یا گلو است. این می تواند باعث مشکل در تنفس شود و در موارد شدید منجر به خفگی شود. علائم دیگر عبارتند از کهیر، خارش، حالت تهوع و استفراغ.
عوارض این بیماری می تواند شامل فشار خون پایین، شوک و انسداد راه هوایی باشد. در موارد شدید، می تواند کشنده باشد. درمان آن بر تسکین علائم و پیشگیری از عوارض تمرکز دارد.
تشخیص و عوامل خطر
دو نوع آنژیوادم وجود دارد: آلرژیک و غیر آلرژیک. نوع آلرژیک در اثر واکنش آلرژیک به یک ماده مانند غذا یا دارو ایجاد می شود. آنژیوادم غیر آلرژیک ناشی از آلرژی نیست و می تواند ایدیوپاتیک (با علت ناشناخته) باشد یا با شرایط پزشکی خاصی مانند آنژیوادم ارثی یا کمبود اکتسابی مهارکننده C1 همراه باشد.
آنژیوادم می تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد. در موارد شدید، اگر راه هوایی مسدود شود، می تواند تهدید کننده زندگی باشد. درمان آنژیوادم به شدت بیماری و علت آن بستگی دارد. واکنش های آلرژیک را می توان با آنتی هیستامین ها و استروئیدها درمان کرد. اگر راه هوایی مسدود شود، ممکن است اقدامات اضطراری برای باز کردن آن ضروری باشد.
درمان آنژیوادم
موثرترین درمان به علت زمینه ای این بیماری بستگی دارد.
- اگرناشی از یک واکنش آلرژیک باشد، ممکن است آنتی هیستامین ها برای تسکین علائم تجویز شوند. اگر واکنش شدید باشد، ممکن است از کورتیکواستروئیدها نیز استفاده شود. اگر علت آلرژی باشد، مهم است که از محرک‌ها اجتناب کنید و در صورت بروز واکنش در آینده، همیشه داروی اورژانسی همراه داشته باشید.
- اگر ناشی از داروها یا شرایط پزشکی خاص، مانند اختلالات لخته شدن خون باشد، درمان بر مدیریت بیماری زمینه ای متمرکز است. در برخی موارد، این ممکن است شامل تغییر یا قطع داروها باشد. ممکن است برای برداشتن بافت اضافی در موارد شدید آنژیوادم، جراحی لازم باشد.آنژیوادم می تواند یک وضعیت خطرناک باشد، بنابراین در صورت مشاهده هر گونه تورم، مهم است که به پزشک مراجعه کنید. تشخیص و درمان به موقع می تواند به جلوگیری از عوارض جدی کمک کند.
تغییر سبک زندگی برای کاهش علائم
- اجتناب از محرک ها: اگر می دانید چه چیزی باعث حملات شما می شود، سعی کنید از آنها اجتناب کنید. محرک های رایج شامل برخی داروها، غذاها و آلرژن های محیطی است.
- شناسایی و اجتناب از آلرژن های بالقوه: اگر مطمئن نیستید که چه چیزی باعث ایجاد حساسیت می شود
تفاوت کهیر و آنژیوادم پوستی
کهیر و آنژیوادم از این نظر که در واکنشی آلرژی‌زا به غذا، دارو و اجسام دیگر بروز پیدا می‌کنند، بسیار مشابه یکدیگر هستند. علاوه بر این، هر دو بیماری هیچ مشکل حادی در درازمدت برای بیمار ایجاد نمی‌کنند و معمولا پس از چند روز بهبود پیدا می‌کند. اما انژیوادم بر لایه‌های عمیق‌تر پوست تاثیر می‌گذارد و بر خلاف کهیر، عموما باعث ایجاد تورم‌های دردناک در اطراف چشم، لب‌ها و گونه‌ها می‌شود. در واقع، برجستگی‌های ناشی از آنژیوادم بزرگ، ضخیم و سفت بوده و گاه با احساس گرما در نواحی درگیر همراه هستند. این دو بیماری ممکن است به‌طور هم‌زمان یا مجزا پوست را درگیر کنند.